سطح بالای ترکیبات طبیعی به نام گونه‌های اکسیژن فعال (ROS) می‌تواند باعث کندی در فرآیند بهبود زخم‌های پوستی شود. ROS نوعی مولکولی به نام رادیکال است که باعث آسیب به سلول‌ها می‌شود. واکنش‌های مختلف بیوشیمیایی در بدن ROS را به عنوان محصول جانبی تولید می‌کند. نمونه‌هایی از ROS شامل پراکسید هیدروژن، سوپر اکسید‌ها و رادیکال‌های هیدروکسیل است.

آنتی اکسیدان‌ها با از بین بردن یا غیرفعال کردن رادیکال‌ها از بدن محافظت می‌کنند. یکی از آنتی اکسیدان‌های قوی ملانین است، رنگدانه‌ای که به طور طبیعی در پوست انسان یافت می‌شود. سطح ملانین در پوست پس از قرار گرفتن در معرض نور ماوراء بنفش (UV) یا مواد شیمیایی مضر افزایش می‌یابد، که هر دو می‌توانند ROS ایجاد کنند.

تیمی از محققان به رهبری DRS. ناتان جیانسچی و کورت لو در دانشگاه نورث‌وسترن فکر می‌کردند که استفاده از ملانین به صورت موضعی در صدمات پوستی ممکن است به بهبود زخم کمک کند. برای آزمایش این فرضیه، آن‌ها نانوذرات مصنوعی ملانین ایجاد کردند. این گروه تأثیر این نانوذرات ملانین مصنوعی را بر بهبود زخم‌های پوستی در موش‌ها و نمونه‌های پوست انسان آزمایش کردند.

محققان زخم‌های پوستی را در موش‌ها با استفاده از یک ماده تحریک کننده شیمیایی یا UV ایجاد کردند. استفاده از ذرات ملانین مصنوعی باعث کاهش تورم پوست و افزایش سرعت بهبود زخم می‌شود. اثرات مشابهی در هر دو صدمات ناشی از مواد شیمیایی و UV مشاهده شد. این ذرات فعالیت ژن‌ها و مسیر‌های سیگنالینگ درگیر در التهاب را سرکوب کردند. آن‌ها همچنین فعالیت آنزیم آنتی اکسیدان سوپراکسید دیسموتاز، بخش مهمی از سیستم دفاعی بدن در برابر ROS را تقویت کردند. موش‌های تحت درمان با ملانین مصنوعی سلول‌های ایمنی ضد التهابی بیشتری در پوست در مقایسه با موش‌های درمان نشده داشتند.

محققان این نانوذرات ملانین مصنوعی را بر روی نمونه‌های پوست انسان که از افرادی که تحت عمل جراحی زیبایی قرار گرفته بودند، آزمایش کردند. درمان با هر دو نوع باعث کاهش آسیب‌های ناشی از صدمات به پوست انسان می‌شود.

این یافته‌ها نشان می‌دهد که ملانین مصنوعی موضعی می‌تواند یک روش درمانی امیدوار کننده برای سرعت بخشیدن به بهبود زخم باشد.(به نقل از خبرگزاری دانشجو)