ریچارد برانسون، بنیانگذار ویرجین آتلانتیک نیز درباره این پروژه گفت: «تا زمانی که دست به کار نشوید، جهان همیشه این تصور را دارد که چنین کاری را نمی‌توان انجام داد. این کار، تبلور روح نوآوری و تلاشی برای اثبات این موضوع است که می‌توان به گونه‌ای فعالیت کرد که به نفع همگان باشد.»

بنا بر اعلام شرکت «ویرجین» این نخستین بار است که توسط یک شرکت هواپیمایی تجاری، از سوخت‌ پایدار هوانوردی (Sustainable Air Fuel) یا به اختصار SAF در هر دو موتور یک هواپیما آن هم برای یک پرواز طولانی استفاده می‌شود.

دولت بریتانیا در دسامبر سال گذشته اعلام کرد که یک حمایت مالی تا سقف ۱ میلیون پوند (۱.۲۶ میلیون دلار) را به این پروژه که به رهبری شرکت «ویرجین» با همکاری دانشگاه شفیلد، شرکت آمریکایی «بوئینگ» و شرکت بریتانیایی «رولز رویس» انجام می‌شود، اختصاص خواهد داد.

مارک هارپر، وزیر حمل و نقل بریتانیا نیز در سخنانی قبل از برخاستن این هواپیما گفت: «دولت به حمایت از صنعت نوظهور SAF در بریتانیا ادامه خواهد داد. زیرا این صنعت شغل ایجاد می‌کند، اقتصاد را رشد می‌دهد و ما را به فناوری تولید هواپیماهایی با آلایندگی صفر نزدیک می‌کند.»

انتقاد گروه‌های زیست محیطی

با این وجود گروه‌های زیست‌محیطی، پرواز آزمایشی روز سه‌شنبه را یک «greenwashing» یا «سبزشویی» توصیف کردند. این اصطلاح برای شرکت‌هایی استفاده می‌شود که سعی دارند با ادعاهای فریبنده، مردم را متقاعد کنند که محصولات یا فعالیتی سازگار با محیط‌ زیست دارند.

از جمله گروه زیست محیطی جهانی Stay Grounded اعلام کرد که توجه دولت‌ها در حالی روی این «پرواز به ظاهر سبز» متمرکز شده که روزانه ۱۰۰ هزار پرواز با استفاده از سوخت‌های فسیلی انجام می‌شود.

گروه «صلح سبز» نیز اعلام کرد که در حالی برای این فناوری تبلیغ می‌شود که منابع تولید «سوخت‌ پایدار هوانوردی» به شدت محدود هستند و به اندازه کافی در دسترس نیست تا بتواند از میزان آلودگی‌های زیست محیطی حمل و نقل هوایی بکاهد.