دانشمندان علوم اعصاب مرکز پزشکی دانشگاه «جورج تاون»(Georgetown) فاش کردند که ناحیه «صورت دوکی‌شکل»، ناحیه‌ای حیاتی برای پردازش صورت در افراد بینا، نقش مهمی در کمک به افراد نابینا در تشخیص چهره دارد.

جوزف راوشکر نویسنده ارشد این مطالعه در یک بیانیه رسمی گفت: مدتی است که مشخص شده افرادی که نابینا هستند می‌توانند تا حدی با استفاده از حواس دیگر خود، از دست دادن بینایی خود را جبران کنند.

برای این مطالعه، آنها از یک دستگاه جایگزین حسی تخصصی استفاده کردند که تصاویر را به صدا تبدیل می‌کند.

راوشکر می‌گوید: مطالعه ما میزان وجود این انعطاف‌پذیری یا جبران بین دیدن و شنیدن را با رمزگذاری الگوهای بصری اساسی در الگوهای شنیداری با کمک یک وسیله فنی که ما به عنوان یک دستگاه جایگزین حسی از آن یاد می کنیم، آزمایش کرد.

وی افزود: با استفاده از تصویربرداری تشدید مغناطیسی کارکردی(fMRI) می‌توانیم تعیین کنیم که این انعطاف‌پذیری جبرانی در کجای مغز رخ می‌دهد.

فعال شدن بخش‌های مغز

در این مطالعه ۶ فرد نابینا و ۱۰ فرد بینا(به عنوان آزمودنی‌های گروه شاهد یا کنترل) تحت سه نوبت اسکن fMRI قرار گرفتند.

هدف پژوهشگران این بود که ببینند کدام مناطق مغز در طول ترجمه تصویر به صدا فعال می‌شوند.

بر اساس یافته‌ها، فعالیت غالب در افراد نابینا، در پاسخ به صدا در ناحیه صورت دوکی‌شکل چپ رخ می‌دهد. در مقابل، افراد بینا اکثریت فعالیت پردازش صورت خود را در ناحیه صورت دوکی‌شکل سمت راست نشان دادند.

این حاکی از الگوی متفاوتی از فعال‌سازی مغز مرتبط با ادراک چهره در افراد نابینا هنگام استفاده از این دستگاه تخصصی است که تصاویر را به صدا تبدیل می‌کند.

راوشکر می‌گوید: ما معتقدیم که این تفاوت چپ و راست بین افرادی که بینا و نابینا هستند ممکن است به نحوه پردازش چهره‌ها توسط سمت چپ و راست ناحیه دوکی‌شکل - چه به ‌عنوان الگوهای متصل و چه به ‌عنوان بخش‌های مجزا - مرتبط باشد که می‌تواند یک سرنخ مهم باشد. این به ما کمک می‌کند دستگاه جایگزین حسی خود را اصلاح کنیم.

روش تشخیص چهره از طریق صداها برای شرکت کنندگان در این مطالعه، تمرین زیادی را طلبید و پژوهشگران می‌گویند بهبود بیشتر در این دستگاه مورد نیاز است.

بر اساس یک بیانیه مطبوعاتی، عملکرد فعلی دستگاه به کاربران نابینا این امکان را می‌دهد تا هنگام تبدیل به الگوهای صوتی، نمایش‌های «چهره کارتونی پایه» مانند یک ایموجی که نشان‌دهنده شادی است را تشخیص دهند.

به دنبال این توسعه آزمایشی، تیم قصد دارد دستگاه را بهبود بخشد و توانایی آن را برای کمک به افراد گسترش دهد. در آینده دانشمندان قصد دارند تصاویر واقعی از چهره‌ها را در این دستگاه قرار دهند. با این حال، پژوهشگران نیاز به افزایش قابل توجه وضوح دستگاه را قبل از اجرای این پیشرفت تأیید می‌کنند.

راوشکر می‌گوید: ما دوست داریم بتوانیم دریابیم که آیا برای افرادی که نابینا هستند امکان دارد یاد بگیرند که افراد را از روی تصاویرشان تشخیص دهند؟ این ممکن است به تمرین بسیار بیشتری با دستگاه ما نیاز داشته باشد، اما اکنون که منطقه‌ای از مغز را که ترجمه تصاویر در آن انجام می‌شود، مشخص کرده‌ایم، کنترل بهتری در مورد نحوه تنظیم دقیق فرآیندهایمان داریم.

این یافته‌ها در مجله PLOS ONE منتشر شده است. (به نقل از ایسنا)